Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Tum mihi Piso: Quid ergo? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Duo Reges: constructio interrete.
- Quibusnam praeteritis?
- Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
- An eiusdem modi?
- Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
- Quae sequuntur igitur?
- Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Sed ego in hoc resisto; Bork Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
- Cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat infinito tempore aetatis voluptatem fieri maiorem quam finito atque modico.
- Nos vero, inquit ille;
- Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
- Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis viri.
- Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
- Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
- Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
- Tubulo putas dicere?
- Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
- Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Laboro autem non sine causa;
Bonum integritas corporis: misera debilitas. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?