Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Duo Reges: constructio interrete. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Cave putes quicquam esse verius. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Sed ego in hoc resisto; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Quare conare, quaeso.: Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Ergo, inquit, tibi Q.: Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Bork: Quorum altera prosunt, nocent altera.
Quid vero?: Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Haeret in salebra. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Inquit, dasne adolescenti veniam?

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Audeo dicere, inquit.
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Et qui ipsi sibi bellum indixissent, cruciari dies, noctes
torqueri vellent, nec vero sese ipsi accusarent ob eam
causam, quod se male suis rebus consuluisse dicerent.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium
horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?