Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Duo Reges: constructio interrete. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere?
Inde igitur, inquit, ordiendum est.
Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Confecta res esset.

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.
Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Bork: Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Verum esto;: Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
Bork: Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.
Quid ergo?: Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Bork: Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
Quo tandem modo?: Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Sed quae tandem ista ratio est? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae
probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus,
ut facit, in caelum efferat laudibus.

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus,
inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. An haec ab eo non dicuntur? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Non semper, inquam;