Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Duo Reges: constructio interrete. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Venit ad extremum; Refert tamen, quo modo.

• Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
• Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
• Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
• Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.

Hunc vos beatum;

Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?

Erat enim Polemonis.

Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?

Decius, princeps in ea familia consulatus, cum se devoverat
et equo admisso in mediam aciem Latinorum irruebat, aliquid
de voluptatibus suis cogitabat?

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc
nostram comprehensionem summi boni.

1. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.
2. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;
3. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Sed fortuna fortis; Ubi ut eam caperet aut quando? Cave putes quicquam esse verius. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Quo modo autem philosophus loquitur? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Sed plane dicit quod intellegit. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.